ये है मुंबई मेरी जान...

१० वर्षा नंतर मी मुंबई ला जाणार होते गोव्या हून मुंबई ला जाताना उत्सुकता लागुन राहिली होती की आता मुंबई कशी असेल mentally मी बस मधेच स्वताला तयार करत होते आनंद पण होत होता आणि भीती पण होती कारण पहिल्यांदाच मी गोव्याहून मुंबई ला एकटी जाणार होते ।सकाळी ७ च्या दरम्यान बस पनवेल ला पोहचली पनवेल पासून काही अंतरावर मी जे १० वर्षा पूर्वी पहिला होत ते अजुन सुरूच होत ...ओ काय म्हणुन काय ।!!! तेच आपल नेहमीच नैसर्गिक कार्य ।लहान असताना मुंबई ला पोहचलो की नाहि याचा अंदाज मी वासाने घ्यायचे ...तो वासही तसाच होता ... ह पण शिव सेने एवजी मनसे चे होर्डिंग्स बैनर्स आणि जेंडे जास्त दिसली अगदी झोपरपट्टी वर मनसेचा झेंडा फडफडत होता ... जय महाराष्ट्र जय मराठी एकदाची मुंबईत पोहचले आणि भीती थोडी कमी झाली कारण मुंबई तशीच होती ॥मुंबईत अतिरेकी हल्ल्यात मरण पावलेल्याना आदरांजली म्हणुन होर्डिंग्स लावले होते व्यर्थ न हो बलिदान वैगरे वैगरे ..... पण मुंबई मात्र तशीच होती ... अजुन लोकांचा संसार फुटपाथ वर चालत होताआवाज घाई गड़बड़ धावपळ ... मी स्वता पत्रकार असल्यान मला घाई गड़बड़ धावपळ its part of my life त्याच्या फरक मला जाणवत नव्हता पण मी १००% गोमंन्तकिय असल्याने मला धूळीचा आणि आवाजाचा मात्र भरपूर त्रास झाला

मुंबई लोकल

लोकल ट्रेन चा प्रवास !तो तर केलाच पाहिजे आणिते सुद्धा ऑफिस ची वेळ संपल्या वर म्हणजेच संध्याकाळी ५ नंतर .....ट्रेन च्या बाहेर असलेल्याला आत आणि आत असलेल्याला बाहेर मुंबई कर सहज फेकतो ...तुम्ही फक्त ट्रेन च्या दरवाज्या समोर उभे रहा आणि नंतर भगवान भरोसे छोड़ो पण हो अश्या वेळी अनेकदा तुमचे चप्पल बाहेर किवा आत राहण्याची दाट शक्यता असते कधी कधी तुमच्या डाव्या खांद्याला परफ्यूम चा तर उजव्या खांद्याला घामाचा वास येतो यात तुमच्या वास कुठे तरी हरवतो अर्थात तो वास आणि कुणाच्या तरी डाव्या किवा उजव्या खांद्याला येत अस्तो आणि हो ट्रेन मधे घुसताना body massage सुद्धा चांगला मिळतो ...एखादा मोब असल्या सारखा मुंबई कर ट्रेन च्या दिशेने धावतात आणि काही कळायच्या आत तिथे उपस्तिथ असलेली नवी व्यक्ति एकतर ट्रेन च्या आत किवा बाहेर तरी असते अनेक वेळा मुंबईकराला एक sation आधीच किवा एक sation पुढे उतराव लगता .....ट्रेन मधे असलेल्या प्रतेक माणसाच्या डोक्यात विचार कायम सुरूच असतात आणि चेहर्यावर नेहमी प्रश्न चिन्ह असतो .......

गर्भपात केन्द्र

होय गर्भपात केन्द्र .... अंधेरी मार्केट मधे हे केन्द्र आहे मोठा निळ्या रंगाचा बोर्ड त्यातसफ़ेद अक्षरात लिहिल होत गर्भपात केन्द्र एका तासात गर्भपात आज पर्यन्त मी दूरदर्शन केन्द्र आकाशवाणी केन्द्र ऐकली होती पण गर्भपात केन्द्र !!! गर्भपातावर कायद्याने बंदी नाहीये याची कल्पना आहे पण एक अशी जागा जिथे फक्त हत्या केलि जाते त्याला केन्द्र कसा काय म्हणुन शकतो ? त्या पेक्षा कत्तलखाना शब्द योग्य नव्हता का ? ख़ुद काटे गले सबके कहे इसको bussiness इन्सा का नही कही नामो निशा जरा हटके जरा बचके ये है मुंबई मेरी जान ....

संघर्ष ,जगण,जिद्द ह्या सग्ल्यांचा खरा अर्थ मुंबईत गेल्या नंतर समजल जय हिंद जय महाराष्ट्र जय गोमन्तक

कोंकणी शिव्या

गोव्यात आम आदमी कडून वापरल्या जाणार्या शिव्या .चेडियेच्या ही गोवेकरांची आवडती शिवी म्हणजे समजा काही झाल तर ती व्यक्ति दुस्य्र्य व्यक्तीला रागात म्हणेल "गाण करतालो चेडियेच्या'' तो जो गाण शब्द आहे तो नाकातून त्याबरोबरच जरा ओढून घेतला पाहिजे तरच त्या शिविला न्याय मिळतो तस बघितल तर मुंबई आणि इतर राज्यात ज्या शिव्या वापरल्या जातात त्याच गोव्यात वापरतात अर्थात ९९ % शिव्या ह्या आई बहिनी वरुण असतात फरक फक्त भाषेत आसतो म्हणजे बघा

१ मादरचोत = माय झवनिच्या = माय झव्या

२ बेहनचोत = भयझवण्या = बहिनिकझवण्या

३ चूत मारीच्या = गाण मारता

या काही समान अर्थी शिव्या त्याबरोबरच फोद्रिच्या ही शिवी बहुतेक वेळा आम आदमी वापरत असतो । बापयचो फात ,आवयचो घो , आयशिचो घो आणि बऱ्याच आहेत पण ते तुमच्या पर्यन्त पोचविन्यासाठी मला शिव्या मधे phd करावी लागेल अर्थात मी ती करणार नाहि

व.पु.काळे....

'काहीही वाईट घडलं की काहीतरी स्वतःचं जळतय एवढी जीवनाबद्दल ओढ हवी॥स्वतःच्या दुखांबद्दल आपलं भांड नेहमीच मोठ ठेवावं आणि दुसा-यांबद्दल भांड एवढं लहान असावं की एका अश्रूनेही ओसंडून जाईल।स्वतःच्या यातनामय आयुष्यक्रमाची आणि भावनात्मक ताणतणावाची तितक्याच लहरींवर दुसा-या कुणाला तरी जाणीव आहे आणि ती व्यक्ती ही तेवढीच बेचैन आहे, एवढ्याच आधाराची संवेदनक्षम व्यक्तीला गरज असते.आपण हा जो जन्म घेतला आहे तो अपेक्षपूर्तिंसाठी नाही. आपल्या दुस-यांकडूनच अपेक्षा असतात असे नाही, आपल्या स्वतः कडुनहि अपेक्षा असतात. त्या पूर्ण होत नाहीत, उरतात फक्त जाळणारया व्यथा.माझ्या मते हा जन्म अपेक्षपुर्तिंसाठी नाहीच, तो आहे परतफेडिसाठी...!!!
व.पु.काळे....

चतुर्थीचा चाँद

आज देश भरात ईद साजरी करण्यात आली इस्लाम धर्मा मधे चंद्र पहिल्या नतर ईद साजरी करण्याची प्रथा आहे हे वेगळ सांगायला नको पण हिंदू धर्मात मात्र विचित्रच आहे म्हणजे चतुर्थीला चाँद पहिला तर चोरीचा आरोप लागतो आणि अस ही म्हणतात की एकदा श्री कृष्णाने चतुर्थी दिवशी नुस्त पाण्यात चंद्राचा प्रतिबिम्ब पहिला तर त्यांच्यावर इंडियन पीनल कोड नुसार धारा ३९२ या सेक्शन खाली त्याच्या वर चोरी केल्याचा आरोप लागला होता पण संकष्टी चतुर्थी दिवशी मात्र हाच चाँद बघून उपवास सोडायचा असतो । गणपति diplomate सारखे वागले का असा प्रश्न पडतो ( कृपया हिंदुत्व वादी संघट्नानी गणपतीला diplomate शब्द वापरल्या बद्दल वाइंट वाटुन घेऊ नये ) कुणालाही जर संकष्टी चर्तुथी दिवशी चंद्र का पाहतात हे माहित असेल तर please कळवा

मी main टोपिक वर येते ...... तर चतुर्थी दिवशी चंद्र पहायचा नसतो ह्यावर अजुनही मनुष्य प्राणी विश्वास ठेवतो त्यात कौस्तुब आणि यदनेश माझे दोन सुशिक्षित मित्र दोघेही पहिल्ल्याच दिवशी आमच्या घरी चतुर्थीला आले होते . गणपतीला नमस्कार केला गप्पा गोष्टी झाल्या आणि प्रसादाच्या नावाने हादडला सुद्धा साधारण अर्धा तास उलटल्या नंतर कौस्तुब बोलला की अमेय च्या घरी जायचा आहे आम्ही निघतो . ह्या नंतर चे आमचे संवाद गेट बाहेर कौस्तुब आणि यदनेश बाइक वर आणि मी गेट्ला चिटकुन उभी आम्ही दोघे म्हणजे कौस्तुब आणि मी बोलत होतो तितक्यात
यदनेश : ( मोठ्याने ओरडला ) oh shit (एक हाताने डोळे झाकले आणि मान खाली वाकवली)
कौस्तुब : ( मागे वलून ) काय रे काय झाल ?
यदनेश :( डोळे झाक्लेलेच आणि मान खाली वाकून वर बोट दाखवत ) वर बघ वर बघ
कौस्तुब : (वर बघत यदनेश च्या स्टाइल ने एका हाताने डोळे झाकले व् मान खाली वाकवली ){तो पर्यन्त मी सुद्धा चन्द्र पहिला } oh shit चुतिया साल्या तू पाहिलास तो पाहिलास मला का सांगितला वर बघायला
कौस्तुब ने बाइक ला रागाने किक मारली दोघे एक मेकाना शिव्या देते गेले ....... तर असा आम्ही चतुर्थी दिवशी पाहिलेला चतुर्थीचा चाँद

GOA POLICE v/s दाडीवाले

राज्यात आज उत्तर तसाच दक्षिण भागातील महत्वाच्या ठिकाणी बोम्ब स्फोट घड्वीण्यात येणार असल्याच्या निनावी दुराध्वानिमुळे घबराट पसरली पणजी येथील मध्यवर्ती बसस्थानकावर बोम्ब निकामी करणार्या पथाकन कसून तपासणी केलि ( प्रामुक्याने दाडीवाल्यांची) मात्र शेवटी ही अफवा असल्याचा सिद्ध झाल प्रशासनाने मात्र सुरक्षाते बाबत केलेला दावा विफल असल्याच
या घट्नेन सिद्ध झालय

गोव्यात गेल्या दोन वर्षा पासून आतंकवादी हल्याचा प्रयत्न होणार असल्याची शक्यता वर्तवली जाते याच पश्वभुमिवर राज्यातील सुरक्षा यंत्रणेला सतर्क करण्यात आलय राज्य प्रशासनान या करीता विशेष बोम्ब निकामी करणार्या पथाकाची स्थापनाही केलि मात्र त्याच्याकडे असलेली अपुरी साधन सामुग्री सरकारच्या अनास्थेय्ची साक्ष देत होती

आणि म्हणुनच कदाचित ह्यावर पांघरून ओढ़णयासाठी दाडीवाल्याना टारगेट केल जात होत बोम्ब स्कॉड नेमक समोरून येणार्या किवा बसेल्याँ पैकी फक्त दाडीवाल्यांची तपासणी करत होते । तपास काम जरुर करा कुणाही अडवत नाहि मात्र बोम्ब स्कोड ने तिथेच बाजूला नन्स जवळ असलेल्या पार्सल ची तपासणी का केलि नाही?.चर्च च पार्सल आहे म्हणताच बोम्ब स्कॉड तिथून निघून गेलेत .मान्य आहे की आता पर्यन्त झालेल्या बोम्ब सोफ्टा मागे मुस्लामानाच आहेत पण जर का उद्या हेच दहशदवादी जर दाडी काढून चर्चच्या पादरी सारखे पाढरे किवा दाडी ठेउन भगवे कपड़े घालून आला तर गोवा पुलिस त्याची तपासणी नाहि करणार ?

असो हा झाला पहिला मुद्दा पण सरकारने सुरक्षाते बाबत केल्या घोषणेच काय झाल ? कुठे आहे अत्याधुनिक सुरक्षा यंत्रणा ? बोम्ब निकामी करणार्या पथकाला घटनेची माहिती मिळून सुद्धा अर्ध तास उशीर कशासाठी ? या पथकाकडे श्वाना व्यतिरिक्त बोम्ब निकामी करणार्या उप्कर्नाची उणीव कश्या मुळे ?

ह्या सग्ल्यामुळे मात्र निरपराध नागरिकांना पोलिसांच्या so-called तपासणीला समोर जाव लागल पण बोम्बच्या अफ्वेने मात्र या पथाकाची जणू रंगित्त तालिमच झाली

लता दीदी आणि गोवा

काही व्यक्तिमत्व अशी असतात ज्यांच्या मुळे तो देशच नव्हेतर संपूर्ण विश्वालाच अभिमान वाटावा ...लता मंगेश्कर हे नावही असच, सर्व भारतींयाना या नावाचा सार्थ अभिमान आहे, गेली सहाहुन अधिक दशक आपल्या जादुई आवाजान जगाला भुरळ घातलीय

लता मंगेशकर यांच कुटूंबिय मुळच गोव्यातील मंगेशी गावच आणि या गावाची ओळख म्हणजे प्रसिद्ध देव मंगेशाच ।चारही बाजूने डोंगर हिरवी झाडा आणि त्यातच वसलेले हे सुंदरस गाव या गावाला निसर्गा बरोबरच कलेचाही वरदहस्त लाभालय

पं जीतेन्द्र अभिषेकिही याच गावाचे लता दीदी ने मात्र या गावाला वेगळ वलय मिळवुन दिलेय अत्रेंच्या भाषेत बोलायचा तर पुढील हजार वर्षात या गावाची ओळख लता आणि केवळ लताच राहणार आहे

आज आपण जे देव श्री मंगेशाचा भव्य दिव्य मंदिर पाहतोय याच मंदिराच्या शेजारी मंगेश्कर कुटुंबिय राहत होत आता इथे फुल विक्रित्या महिला बसतात समोरच विशाल असा तलाव आहे आजू बाजुचा निसर्ग जणू या तलावत प्रतिबिंबित झालाय लता दिदिंच्या बलपणाचा हा तलाव साक्षीदार आहे मंदिरात देव दर्शनाला येणार्या भक्ताना धर्मशाळा बंधण्याची जागेची आवश्यकता भासली आणि या करीताच मंगेशकर कुटुंबीयांना येथे जवळच असलेल्या दुसर्या जागेवर स्थलांतर क्र्रण भाग पडल आज दिदंच मुळ घर इथे नसल तरी नातेवाईक राहत असलेले छोटेखानी घर आहे

मागे उभा मंगेश पुढे उभा मंगेश आशया गणाऽया मंगेश्कर कुटुबीयाच या ठिकाणी वर्षातून एकदातरी येण होत मगेश्कर कुटुम्बिय आज इतक्या उंचीवर येउन पोचलय मंगेशा शिवाय हे शक्य होऊ शकणार नसल्याची प्रचितिही या मुळे येते

मलाय भाषा ......पु.ल. देशपांडे

पुर्वरंग सात-आठ दिवसांत मी सिंगापुरात रुळु लागलो होतो। मलाय भाषेतल्या काही शब्दांवर तर माझा फारच लोभ जडला. विद्दाधर चेंबुरकर हा पार्लेकर असल्यामुळे त्याच्या अस्सल भाषाप्रभुत्वाविषयी मला शंका नव्हती. परंतु त्याच्या बायकोने टेलिफोनवरुन कुणाला तरी "साला!" म्हणून रिसिव्हर आपटल्यावर मी मात्र जरासा गडबडलो. पण तिच्याही लक्षात माझी अस्वस्थता आली असावी. "मलाय भाषेत ` रॉंग नंबर' असे टेलिफोनवर म्हणायचे असेल तर `साला!' म्हणतात." हे ऎकून त्या भाषेचा यथार्थ शब्दयोजना-सामर्थ्यावर माझे एकदम प्रेम बसले. `ट्रिंग ट्रिंग' ऎसा `खोटा नंबर' फिरल्यावर `हलो हलो' ला `साला' ह्यासारखे समर्पक उत्तरे दुसरे मला तरी सुचत नाही! हे दु:ख टेलिफोनशी घनिष्ठ संबंध असणाऱ्यांनाच कळावे. रात्री बाराएकच्या सुमारास गाढ निद्रेतून जागे करणारी ती क्षुद्र घंटिका! `हॅलो' म्हणून आपण विचारतो आणि पलिकडून कुणीतरी `केम सुखमडल सेठ----' अशी प्रस्तावना करून `न्यूयोर्क कोटन' बद्दल अगम्य भाषेत बोलू लागतो. अशा वेळी `साला!' हा मलाय शब्द काय चपखल बसेल! वा! जगात असे आंतरराष्ट्रीय सुबक शब्द जमवून भाषा बनवली पाहिजे. होय आणि नाही यांना मात्र मलाय `आडा' आणि `तिडा' तितकेसे चांगले वाटत नाहीत. आणि एकदा मला चहात दुध हवे होते असे कुजबुजल्यावर आमच्या मित्राच्या पत्नीने मोलकरणीला `बाबा लागी सुसू' म्हटल्यावर मी दचकलो! पण मलाय भाषेत दुधाला `सुसू' म्हणतात. `बाबा' म्हणजे आण आणि `लागी' म्हणजे काय कोण जाणे!

बाकी ही भाषा फार सोपी आहे. प्रत्ययबित्यय भानगडी कमी! शब्द एकमेकांसमोर ठेवायचे. मलाय भाषेचेचे अधिक सुंदर स्वरुप म्हणजे `बहासा इंडोनेशिया'. संस्कृत शब्दांचा यात खूप भरणा आहे. इंडोनेशिया तर ठायीठायी संस्कृतचे ठसे आहेत. मलायात आणि इंडोनेशियात मुख्य धर्म इस्लाम, पण ह्या इंडोनेशियातल्या इस्लामी बंधूंवर प्राचीन भारतीय संस्कृतीचा छाप टिकून आहे. अर्थात काही शब्द भलतेच घोटाळ्यात टाकतात. मलायमध्ये मोठ्या बहिणीला `काका' म्हणतात. पण `काकी' म्हणजे पाय! डुकराला `बाबी' म्हणतात! छातीला `दादा' म्हणतात, पण पाठीला वहिनी म्हणत नाहीत! डोळ्याला `माता' पण `मातामाता' असे दोनदा म्हटले की पोलीस! आजीला `नेने' पण आजोबा लेले नव्हेत! अनेकवचने करणे फार सोपे. तोच शब्द दोनदा उच्चारायचा! `मुका' म्हणजे चेहरा आणि `मुकामुका' म्हणजे चेहरे. चेहरा आणि मुका यांचे अद्वैत मानणारे हे लोक थोरच. पण खरा मुका घेण्याला मात्र `चिओंब' म्हणून चुंबण्याच्या जवळ जातात. छातीला `दादा' म्हणणारे बहाद्दर हदयाला `चिंता' म्हणतात आणि प्रेयसीला चिंतातुर न म्हणता `चिंता मानिस' म्हणतात. `मानीस' म्हणजे गोड! आणि `पडास' म्हणजे तिखट! बाकी मलाय स्त्रिया क्वचीत मानिस चिंता करायला लावतातही. एखाद्या सुस्तनीची दादागिरी कां चालते हे मलायात गेल्यावर अधिक कळते.

ती गेली .......

आज सकाळी सकाळी शेजारच्या काकू घरी आल्या "ती म्हातारी मेली ग सुटली बिचारी " अस ती बोलताच समजल की ही नवसो म्हातारी आहे " नवसो सावल "

स्वामी तिन्ही जगाचा आई विना भिकारी

स्वामी तिन्ही जगाचा आई विना भिकारी अस सार्थ पणे म्हंटल गेलय मात्र जिवंतपणी आईला नरक यातना भोगायला लावणारे महाभाग आहेत अस म्हंटल्यास अतिशोयोक्ती ठरू नये जन्म दाती आईला चक्क संङासात सोडून देणार्या मुलाच्या पराक्रमाची सुन्न करणारी घटना घडली आहे पणजित

दोन धडधाकट पुत्र असतानाही चक्क सुलभ शौचालायत आजारी अवस्थेत एका महिन्याहून अधिक काळ सोडून दिलेल्या नवसो सावल वय वर्ष ७५ हिची ही करुण कहाणीमूल लहान असताना तिच्या नवर्याचा मृत्यु झाला कबाड़ कष्ट करून आपल्या चार मुलाना मोठ केल दारोदारी धुनी घरकाम करून मुलाना काहीच कमी पडू दिल नाही मात्र आता म्हातारपणामूळे पूर्वी सारखा काम कारण तिच्यात शक्य होत नव्हत त्यातच आजारी पडू लग्ल्यान काम मिळणही बंद झाल

तिन करते सवरते मुलगे त्यातील एकाच निधन झाल उर्वरित दोघामधिल लग्न होउन एक मुलगी तर दूसरा काही काम धंदा नसलेला त्यातच त्याला दारुच व्यसन तिन महिन्या पूर्वी नवसो गंभीर आजारी पडली तिला GMC मद्धे दाखल करण्यात आल हॉस्पिटल मधून डिस्चार्ज मिळाल्यानंतर तिच्या मोठ्या मुलाने आपली आई सावत्र असल्याचा सांगत तिला घरात घेण्यास नकार दिला शेजार्यानी त्याला समजावण्याचा प्रयत्न केला मात्र त्याने त्याना शिविगाळ देण्यास सुरवात केलि काही दिवस नवसो व् तिचा धाकटा मुलगा घरा बाहेरच झोपायचे शेजारची लोक तिला दोन टाइम च जेवण देते होते मात्र पावसाला सुरवात झाल्यान त्याना बाहेर राहण शक्य नव्हत म्हणुन धाकट्या मुलान तिला सुलभ शोचालायत ठेवल तिथे तिची प्रकृति आनखिन खालावली ती मरणार म्हणुन तिथल्या लोकानी नगरसेवाकाला कळवल त्याने तिला पुन्हा GMC मद्धे नेल मात्र तिथे तिला डॉक्टर नसल्याचा कारण देत घेतल नाही शेवटी नगर सेवक रुद्रेश छोडंकर यान तिला प्राइवेट हॉस्पिटल मद्धे दाखल केल नवसो हॉस्पिटल मधे उपचार घेत असून तिची प्रकृति गंभीर आहे


आजची तरुण पीढी जास्त practical आहेत ? आई बाबांचा त्याना ओज वाटत ? की माणसाच्या भावना नष्ट होतायत ?

माझ बालपण

शाळेतील आठवणी शेयर करायला कुणाला बर आवडणार नाही, आणि ब्लॉग मुळे तर ह्या आठवणी अनेकान पर्यन्त पोचणार याचा मला खुप आनंद वाटतो त्या आठवणी संगण्या पूर्वी माझ्या बद्दल एका वाक्यात संगते "tom boy "

शाळेत कधी वेळेवर पोह्चलेच नाही त्या मुळे पहिल्या तासाला बाई नेहमी वर्गा बाहेर ठेवायच्या टाइम पास बरंया पैकी व्हायचा मात्र बाई एवड्यावर कुठे थम्बताय्त bonus म्हणुन मला नेहमी एक पान शुद्लेखन असायचा जाम वैताग यायचा ,सुरवातीला मी मोठ्या मोठ्या अक्षरात लिह्याचे म्हणजे एकदा ते पान लिहून लगेच संपाव, हळु हळु अक्षर मोठी होत गेली तस् तशी वहीची पान पण वाढत गेली नतर हे कधी थाबलठाउक नाही.... गृंहपाठ !!! स्वाभाविक आहे वर्गात व्ह्याचा किवा विश्रांति वेळी मात्र एकदा ह्या गोष्टी साठी प्रसाद मिळाला होता , क्लास मधे पुंडलिक जो होता शिकायला तसा हुशार नव्हता गृहपाट देखिल करत नव्हता वर्गात मस्ती बापरे त्याचा ह्या गोष्टींशी ३६ चा आकडा होता आणि सगळ्यात वाइट गोष्ट म्हणजे त्याला खर बोलयाची सवय होती वर्गात कुणी मस्ती केली कुणी कॉपी केलि कुणी क्लास मधे गुर्हपाट केला की हा आपण आदर्ष विद्यार्थी असल्याच भासवत बाई ना टेलीप्रोम्पटर सारखा सगळ सांगायचा त्यात त्याच्या हेतु मात्र कोणताच नसायचा पण त्याच्या चेहॅयावर गरुड़ जेप घेतल्या प्रमाणे प्रसन्नता असायची एकदा गणिताचा गृहपाट मी करायला विसरले आणि तो नेहमी प्रमाणे करून आलाच नव्हता त्या दिवशी तो शेवट च्या बाकावर तर मी शेवटून दुस्र्या बाकावर होते बाई आमच्या पर्यन्त पोचणार तो पर्यन्त गणित सोड्वुन झाल असत पण बाई ने बजावल होत की पेनसिल कुणीही हातात घ्यायची नाही तरीही मी पूर्ण केला असता चुकल अस्त गणित पण गृहपाट केला नाही म्हणुन मार तरी पडला नस्ता मात्र आमच्या नशिबाच्या आई ला घोड़ा लागला त्या पुंडलिका मुळे मी त्याच्या समोर ऑफर टेवली त्याला सांगितला की गप्प रहा मी गणित २ मिनिटात सोड्व्ते तू फक्त गप्प रहा आणि कॉपी कर पण नाही ह्याच्या अंगात जणू छत्रपति संचाराले त्याने तोंड उघडल्या बरोबर बाई आल्या व आधी त्याच्या कानाखाली तुतारी वाजवली आणि नंतर मझां वर्गा अभिषेक झाला

भांड्ण नेहमीच व्ह्याची मला अनेक जण मोट्या म्हणायचे (कोकणित मोट्या म्हणजे जाडी) अमेय हा नालायक मुलगा नेहमी मला छळायचा आणि त्याची छळायची स्टाइल विचित्र होती तो मकडा सारखे चेहरयाचे हावभाव करायचा आणि ते हाव भाव बघून मला इतका राग याचा की विचारू नका शिवाय नेहमी मोटया म्हणायचा एक दिवस मला मोटया म्हटल्यावर मी ह्याला शिवि दिली त्यानेही शिव्या दयाला सुरवात केलि मला भयंकर राग आला मी जाड्जुड असल्यान त्या संगाड्याला धक्का दिल्या बरोबर तो बाकावर जाऊन आदळला साल्याला लागल नाही पण मी धक्का दिला म्हणुन तो फड्फ़ड़त बाई कड़े गेला बाई आल्या आणि दोघांन समोर दोन option ठेवले १) दोघानी बागेत झाडाना पाणी घालायच २ ) दोघानी पट्टी चा मार खायचा , माज्याही मानत तोच विचार आला जो त्याच्या आला आम्ही दोघानी बागेत पाणी घालायच ठरवल त्यानुसार आम्ही बागेत गेलो पण नंतर कोणास ठाउक माज्या मनात काय आल मला बागेत पाणी घालण योग्य वाटला नाही prestige चा प्रश्न अस काही तरी माज्या मनात आल मी पाइप तिथेच टाकला व बाई कड़े गेले बोलले की मला मारा बाई ने सुद्धा वेळ न घालवता एकदाच जोरात मारल किर्र असा आवाज माज्या कनापर्यंत पोचताच डोळ्यातुन अश्रु आले पण मनात काही तरी वेगळ केल्या सारखा वाटल आणि तिळकाच आदर्ष डोळ्या समोर आला hehehehe

दरवर्षी वर्ग बदलत गेली मस्ती सुद्धा वाढत गेली पण जेव्हा आठवित पोचले तेव्हा मी मुलगी असल्याचा लक्षात आल ८०% हुन जास्त माझया क्लास मधल्या मुलाना true love झाल अर्थात मला सुद्धा झाल मला जो मुलगा आवडला तो ९ वीत होता सिद्धेश चौहान पण तो मला धुप घालत नव्हता कारण मी जाड जुड़ होते आणि त्यात दिसायला सुद्धा बाव् ळट होते सिद्धेश काय कोणत्याच मुलानी मला हिरवा कंदील दाखवला नस्ता जाउदे तर सिद्धेश नावाचा मुलगा मला आवडायचा रोज त्याला इंटरवल वेळी पाहायच स्कूल सुटल्यावर पाहायच असेम्बली मधे त्याला बतिशी दाखवायची अस एक वर्ष चालल जेव्हा तो १० वीत आणि मी ९ वीत पोचले तेव्हा मी ठरवल की ह्याला जाउन विचाराव की मी सुद्धा तुला आवडते की नाही कारण त्याच शेवटच वर्ष होत सेंड ऑफ़ झाल्या नंतर तो मला कधीच दीशणार नव्हता त्याला विचारन्याचा योग स्पोर्ट्स डे दिवशी आला मी त्याला prapose करायचा ठरवल त्यासाठी मी एक छोटस love letter लिहिल एका ओलिच DO U love ME पण त्याने ती चिठ्ठी हातातच घेतली नाही solid रडले मी घरी जाताना मला हिन्दी सिनेमाची सगळी sad गाणी आठवली ८, १५ दिवस स्वताला बराच त्रास दिला आणि फोलो उप म्हणुन मी ३ विषयात नापास नंतर मात्र प्रेमाच भुत उतरला मी solid हादरले होते तिन रेड लाइन बघून माझया रिजल्ट वर नंतर काही दिवसात मी माझया मूळ आयुष्यात पधार्पण केल आणि २००२ मद्धे माजी ssc झाली hssc च्या आठवणी दुसर्या पोस्ट मधे to be cont ------

you are still the one

you are still the one..We spoke one last time in decemberhavent heard from u since then..did u get married..did u buy a new house..how are ur family members..i don't know anything..anything.I can't tell anyone how terrible I feel.i really wanted to be with you, I guess it wasn't meant to be

Missing You

I want to hold you - kiss you, and to avoid the "I miss you" just being without you - the air feels much colder and crueler every night is sleepless - unforgiving with no chance of relief never feeling completly here, as though an important piece is missing my room is an empty universe without your presence - my world is you my heart - so full of the love I feel - aches for the warmth from yours I want to hold you in my arms - just smile - and feel completely happy to miss the safety in your gentle embrace - i'm numb without your touch like a distant memory - your kisses so soft as a summer's breeze where are you - not here with me - not where you are meant to be all I have for now are dreams - to tide me as best they can nothing can truly satisfy - till you're again at my side - in my arms